اولین آسانسور در جهان

اولین آسانسور در جهان

2 مرداد1398
اولین آسانسور در جهان

اگر آسانسور را به‌عنوان یک پلت فرم حساب کنید که می‌تواند به سمت بالا و پایین حرکت و امکان جابجایی افراد و یا بار را داشته باشد ، اولین آسانسور شناخته‌شده در روم باستان است که به 336 سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد که غالبا به وسیله دست و کمک از حیوانات و یا افراد انجام می شد .
ولی اولین آسانسور به عنوان وسیله ای که برای مسافر اختصاص داده شد اولین بار در قرن ۱۸ و توسط لویی ۱۶ در سال ۱۷۴۳ استفاده شد که به آن صندلی پرواز می‌گفتند .
اما در سال ۱۸۰۰ میلادی تکنولوژی آسانسور شروع به پیشرفت کرد تا این که در سال ۱۸۲۳ ، دو معمار انگلیسی اتاقکی ساختند که با کمک قدرت بخار جابجا می شد اما زیاد قابل اعتماد نبود . تا اینکه مردی به نام الیشا اوتیس بنیان گذار اولین شرکت ساخت آسانسور با یک طراحی ایمن که همین آسانسورهای کابلی و کششی است و با طراحی ترمز برای ایمنی این آسانسور های قدم به این عرصه نهاد .
او برای اولین بار این سیستم را در سال ۱۸۵۴ در نمایشگاه جهانی نیویورک به نمایش گذاشت .اولین آسانسور در جهان در تاریخ ۱۸۷۴ در ساختمانی در نیویورک توسط شرکت اوتیس ساخته و نصب گردید .
بعدها در سال ۱۸۸۷ توسط الکساندر مایلز آسانسور الکترونیکی اختراع شد هرچند که سال ها قبل یک مخترع آلمانی به نام فومن زیمنس در تاریخ ۱۸۸۰ ساخته شده بود .
پس از این سالیان زیاد هم چنان آسانسورها با پیشرفت های چشم گیر این صنعت هنوز ازهمان تکنولوژی اوتیس یعنی به وسیله سیم بکسل کار می کند.
اولین آسانسور در جهان در تاریخ 1874 در ساختمانی در نیویورک توسط شرکت اوتیس ساخته و نصب گردید.
اما سیر تحولی آسانسور به شرح زیر است:
آسانسور ها از ابتدایی ترین وسیله های دست ساز بشر می باشند و تاریخچه آن به زمانی بر می گردد که انسان به فکر این افتاد که وسیله ای بسازد که بتواند از درون چاه آب بالا بکشد و سنگ چرخ را که یک نوع بالابر ساده به شمار می آمد را اختراع کرد.
پایه گذار علمی و طراح آسانسور امروزی دانشمند و ریاضی دان بزرگ اتوود است که توانست توسط یک قرقره بزرگ و یک طناب آسانسور بسازد و سپس با ساختن ماشین اتوود که عبارت بود از دو وزنه که با یک نخ به یکدیگر مربوط می شدند و روی قرقره ها بالا و پایین می رفتند طرح ابتدایی یک آسانسور را ارائه داد . اتوود یک‌کار هم برای ایمن سازی این آسانسور اولیه انجام داده بود. اگر هنگام بالا و پایین رفتن، طناب پاره می‌شد، قسمت انتهایی طناب روی قرقره قفل می‌ماند و این کار باعث می‌شد تا آسانسور ‌به‌رغم سقوط آزادی که از ارتفاع به سمت پایین داشت، به زمین برخورد نکند و سوارشونده آسانسور جان سالم به در ببر همچنین لازم به ذکر است که شروع استفاده از آسانسورهای باری و مسافری، به قرون وسطی، در صومعه ها و استحکامات نظامی بازمی گردد. اولین آسانسور شناخته‌شده در روم باستان است که به 336 سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد که غالبا به وسیله دست و کمک از حیوانات و یا افراد انجام می شد .
در سال 1800 میلادی تکنولوژی آسانسور شروع به پیشرفت کرد تا این که در سال 1823 ، دو معمار انگلیسی اتاقکی ساختند که با کمک قدرت بخار جابجا می شد اما زیاد قابل اعتماد نبود . تا اینکه مردی به نام الیشا اوتیس بنیان گذار اولین شرکت ساخت آسانسور با یک طراحی ایمن که همین آسانسورهای کابلی و کششی است و با طراحی ترمز برای ایمنی این آسانسور های قدم به این عرصه نهاد . اوتیس در سال 1854 میلادی با یک اختراع ساده توانست سر آغازی باشد برای اختراع و استفاده از آسانسورهای بی خطر . آسانسور ساده ای که اوتیس طراحی کرده بود چرخ ضامن داری بود که در صورتی که کابل نگهدارنده کابین آسانسور پاره شد اتاقک مورد نظر به طور کامل سقوط نمی کرد و ترمز ها به طور خودکار فعال می شدند و کابین به اندازه ی تنها چند پا فشار می افتاد و می ایستاد .
بعد از آن ورنر فون زیمنس اولین آسانسور الکتریکی را ابداع نمود تا بشر اینگونه در مسیر طراحی آسانسورهای استاندارد امروزی گام بردارد.

نظرات
ارسال نظر